Verslag van onze reis naar Saoedi-Arabië en van daaruit terug naar Nederland per auto via: Saoedi-Arabië, Jordanië, Syrië, Turkije, Griekenland, Italië, Oostenrijk, Duitsland.

Dit verslag is door mijn moeder geschreven. Om het enigszins leesbaar te maken even de namen Van haar kinderen, schoonkinderen en klein kinderen: Rita getrouwd met Herre (Wilbert, Marloes, Jan Willem en Albert Baudy getrouwd met Bernard (Lotte en Hidde) Jan Willem getrouwd met Alice (Rein, Anne Roos, Sven Peter (die was toen nog niet geboren) Lammer13 april 1998 Om 2 uur vertrokken naar Baudy en Bernard. Auto in de garage gezet en toen richting Alphen a/d Rijn. Daar waren we om ongeveer kwart over 4. Gezellig bij Rita koffie gedronken en wat anders, daarna gegeten. Het afscheid van de kinderen en Bernard was even triest. Hidde was erg verdrietig. Hij vond het maar niets. Na ‘s avonds nog even een paar uurtjes bij elkaar gezeten te hebben zijn we op tijd naar bed gegaan.

14 april 1998 Vanmorgen bij het opstaan sneeuwde het en niet zo’n klein beetje ook. We zijn op tijd vertrokken richting Schiphol. Rita bracht ons. Het inchecken verliep vlot, maar toen kwam het. Door drukte en het slechte weer hebben we een uur vertraging. Momenteel zitten we in het vliegtuig naar Zurich, maar zijn nog niet vertrokken. Hopelijk halen we de vlucht naar Riyadh. Gelukkig, we hebben het gehaald en waren nog ruimschoots op tijd bij de Gate. Wel vertrok het vliegtuig vrijwel onmiddellijk. We zaten amper of er werd ons alweer iets aangeboden, een drankje en nootjes (we hadden in het vliegtuig naar Zurich ook al genoten van een heerlijk ontbijt). Vlak na het aperitief werd het diner geserveerd, we zaten tjokvol. De vlucht verliep voorspoedig en voordat we er erg in hadden zaten we boven Saudie. Vanuit de lucht en op grote hoogte zagen we grote ronde cirkels. Tot op dit ogenblik zijn we er nog niet achter, wat dat is. Tegen 7 uur plaatselijke tijd landden we op het vliegveld van Riyadh. Prachtig vind ik dat gebouw, ook van binnen met al dat marmer. We kwamen vlot door de douane- troffen een aardige jongeman, dus dat verliep voortreffelijk en ondanks de vertraging op Schiphol waren onze koffers er direct. Perfect. Jan Willem was er niet, maar na 5 minuten was die er samen met Rein om ons op te halen. Nog even naar Husam en toen richting compound, waar Alice al op ons wachtte. Natuurlijk nieuwtjes uitwisselen en cadeautjes uitpakken en toen naar de bungalow aan de overkant van de straat. Gelukkig 1 met 2 slaapkamers, zodat Baudy ook een vertrek voor zichzelf heeft.

15 april: Niet al te vroeg opgestaan en naar Alice voor koffie, daarna met z’n allen naar het zwembad. Heerlijk was dat, het was toch alweer 37 graden , dus erg lekker om te zwemmen. Daarna wat gegeten. Baudy is met Alice de compound rond geweest en wij hebben even op Anne Roos gepast, die haar middagdutje deed. Daarna hebben we nog weer even gezwommen. ‘s Avonds lekker gegeten en gezellig bij elkaar gezeten en gekletst.

16 april: Onze eerste woestijntocht deze vakantie naar Edge of te World. Weer hartstikke leuk. Wim heeft voor het eerst gereden in de auto waar we mee terug moeten. Ging prima. Wel waren we de weg even kwijt en moesten we zoeken, we troffen mensen, die het ook niet konden vinden en samen zijn we verder gereden. Wel kregen deze mensen een lekke band, maar met vereende krachten was dat toch nog weer gauw verholpen. Jan Willem, Alice en Baudy zijn naar beneden geweest om fossielen en stenen te zoeken. Ik heb op de kinderen gelet. Het was een leuke tocht, wel vind ik zelf, dat de woestijn erg groen is. Misschien komt het door het voorjaar, maar het kan ook aan de vele regenbuien van de laatste jaren liggen. ‘s Avonds macaroni gegeten bij Alice en op tijd naar onze bungalow, want voor de volgende dag staat er weer een woestijntocht op het programma.

17 april Vandaag nogmaals een woestijntocht, nu naar Hidden Valley. Het is komisch om te zien, dat het nu zo heel anders is dan 2 jaar geleden.

Ook alweer door de regenval veel meer stenen en puin en heel veel groen. Het is nu voorjaar, de vorige keer waren we in november of toch “De woestijn zal bloeien als een roos”? Het was weer een prachttocht. Baudy en Alice hebben zand meegenomen. Baudy voor Lotte en Alice als herinnering. JW, Baudy en de kinderen hebben nog even gezwommen en om 6 uur gegeten in het restaurant. Morgen gaan we voor het eerst de stad in naar King Faisel.

18 april Vanochtend waren we al om 9 uur bij de bus en toen zijn we naar King Faisel gereden. Baudy heeft een kettinkje voor Lotte gekocht en een petje voor Bernard. Leuk om daar wat rond te dwalen, alleen kun je geen foto’s maken, dat mag niet. Een boterham gegeten bij ons. Baudy heeft Alice geholpen en ik heb het een en ander in de bungalow gedaan. ‘s Avonds met z’n allen naar een Suq en een hele grote boekwinkel bekeken. 19 april Rustig de dag begonnen. Bij ons geluncht. Baudy heeft de auto van JW schoongemaakt en ik heb de strijk voor Alice gedaan. Daarna nog even lekker zwemmen. ‘s Avonds nog even naar het ministerie van Buitenlandse Zaken “Het ruimteschip”. Het blijft schitterend, vooral bij avond. 20 april Het is vandaag erg heet. We zijn naar Koeweitisuq geweest. Baudy heeft wat glitter gekocht en Alice een doos voor medicijnen. We zitten nu heerlijk binnen en lezen het laatste nieuws van internet. Vanmiddag nog weer even zwemmen en verder lekker lui.

Vervolg verslag reis Saudi Arabia. 21 april. ‘s Morgens naar Alkaria en wat schets onze verbazing? De eerste de beste goudwinkel vinden we het parelkettinkje, dat ik graag voor mijn verjaardag wilde hebben. Het is wel duur, dus stel ik voor, dat pappa ook meedoet en zo gebeurt het, morgen kunnen we het ophalen. ‘s Middags zijn we ook nog even weg geweest, nadat we eerst even voor ons zelf het een en ander gedaan hadden. Landdag is het mijn beurt om te koken.

22 april. ‘s Morgens naar Al Shola. Alice heeft verschillende boodschappen en wij hebben nog even gekeken naar onderbroeken voor Lammert. We hebben nu 12 stuks en daar laten we het bij. Ze zijn haast nergens meer te krijgen. Baudy en Alice zijn s’middags weg geweest en ik heb op Anne Roos gepast en gekookt. ‘s Avonds hebben we de parelketting opgehaald.

23 april. Jan Willem is vrij en vanmorgen zijn we naar de Oude Stad geweest. Een heel verschil met twee en een half jaar geleden. Men is begonnen met restaureren en dat kun je heel goed zien. Bij ons een broodje gegeten. Straks even zwemmen en dan naar de kamelenmarkt. Vanavond zal ik oppassen en gaan de anderen naar King Faisil. De kamelenmarkt was deze keer erg leuk. Het was nog licht en we zagen o.a. dat een kameel met jong in de auto getakeld werd en het kleintje werd er in geduwd. Ook werd er nog jacht op een kameel gemaakt, die wilde niet mee.

24 april. Vanmorgen zouden we zandzeilen, maar er is absoluut geen wind, dus dat wordt niets. We zijn s’middags nog even wezen zwemmen. Alice was druk met de verhuis.

25 april. Vandaag ben ik 65 jaar geworden , wat een leeftijd en dan zit je in Saudie. Toch wel heel bijzonder. Baudy heeft een appeltaart gebakken en de kamer versierd met ballonnen. De taart was erg lekker. Het parelkettinkje heb ik van Jan Willem en Alice gekregen. Wim wilde mij nog wel een ringetje geven, maar daar zijn we nog niet aan toegekomen. Komt nog wel. De appeltaart was met kaarsje versierd.

26 april. Vandaag is Baudy jarig, komen de verhuismannen bij Jan Willem en Alice en vertrekt Baudy weer naar Nederland. We hadden twee kaarsjes bij het ontbijt neergezet. We hadden afgesproken niets te doen voor de verjaardagen. Alleen zijn we op mijn verjaardag uit eten geweest en dat hebben Baudy en ik aangeboden. Dat was erg leuk in een Arabisch restaurant. Toen we binnenkwamen kregen we een mokje Arabische koffie en een dadel. We kregen een aparte ruimte, een soort tent, met hele lage banken, waar je op kon zitten of liggen, de tafel was ook heel laag. We lagen dus aan Het eten was heel apart, maar wel lekker. Het was een hele belevenis. Dit hoort eigenlijk bij 25 april. Op 26 april om 9 uur waren de verhuizers klaar. Intussen had Baudy pannenkoeken gebakken en die hebben we met z’n allen gegeten. Erg lekker hoor. Na acht uur zijn we nog even naar Hirsam geweest en hebben we kettingen gehaald voor de koffers in de auto’s. Ook hebben we nog bekerhouders gekocht, ook 4 voor Bernard. We Jan Willem, Wim en Ik hebben om 11 uur Baudy weggebracht naar het vliegveld. Ze was blij, dat ze weg kon, Saudie is geen land voor haar.

27 april. Op dit moment zal Baudy wel zo ongeveer thuis zijn. Alice zit in een leeg huis en ik ben smoorverkouden, keelpijn etc. Het is de bedoeling, dat we woensdag vertrekken in plaats van vrijdag. Dan hebben Jan Willem en Alice meer tijd in Nederland. Wij vinden het prima. Dus actie.

28 april. Vandaag is het dinsdag en ik ben zo beroerd als een kat. Ik heb hoofdpijn en alles doet me zeer. Dit komt waarschijnlijk door een fikse kou. Enfin even rustig aan en uitzieken In de loop van de dag knapte ik wat op, voel me al weer een stuk beter, zodat ik kan opruimen, wassen en strijken en aanrommelen, zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken. Het lukt allemaal wonderwel, zelfs het huisje schoonmaken. ‘s Avonds allebei gedoucht en toen op tijd naar bed.

29april. Om 10.15 reden we de stad uit, nadat we eerst nog even bij Husam foto’s opgehaald hadden. Ze zijn werkelijk prachtig geworden. Een fijne herinnering. Toen op weg naar Hail zo’n 700 km. Onderweg gegeten en koffie gedronken en regen gehad. Het laatste gedeelte voor Hail was heel bijzonder. Na de woestijn leek het wel een veengebied, hartstikke vlak en door de regen drassig en plassig. Alleen aan de palmbomen zag je dat het Saudie was en de temperatuur was natuurlijk hoog. In Hail aangekomen hebben we eerst getankt Voor 35 SR heb je de tank weer vol zo’n 17 gulden. Even gevraagd naar het enige hotel en toen er naar toe. Jan Willem en Wim naar de receptie en die kregen de sleutel van een villa met 2 verdiepingen. Slaapruimte voor zes personen, 2 badkamers etc. Wat opgefrist en opgeruimd ( Rein had overgegeven) en toen naar het restaurant om te eten. Lekker, humus met pannenkoek, rijst aangemaakt en gegrilde vis, soort onbekend, de vis was alleen wat te snel gegaan jammer. We kregen ook nog tomaat met peterselie en een sausje. We zijn vroeg naar bed gegaan.

30 april Vanmorgen vroeg vertrokken. Om half negen brood en melk gekocht en rijden maar. Van Hail naar Tabuk en verder naar Ad Durre grens Saudie via Halal Ammer. Prachtige tocht met wel zes verschillende soorten woestijnen. Van rood met veel groen en geel met groen tot rood golvend en grauw vlak tot rotsachtig. Direct na Hail reden we door een soort lavagebergte. We hebben ook vele grote kudden schapen gezien met herders en veel kamelen. Het laatste gedeelte was erg rotsachtig. Voor alle gedeelten geldt; heel eenzaam , nu en dan een dorpje of een bedoeïenentent. We staan nu aan de grens en hebben te weinig kopieën. Terug geweest naar het laatste dorpje. Bijna was alles weer klaar, weer proberen. Vergeten een stempel te zetten, weer terug. We hopen, dat we nu Saudi uitkunnen en Jordanië in. Het is nu tien over acht. We zijn nu twee uur bezig om Saudi uit te kunnen en het lijkt er nog lang niet op, dat dit gaat lukken. Maar dan moeten we Jordanië nog in. Men heeft ons gezegd, dat de Saudische grens het gemakkelijkst is, dus staat ons nog heel wat te wachten vannacht. We zijn benieuwd. Jan Willem vindt het wel humor. Ik vind die mensen aan de grens “Godjes” Totaal hebben we drie uur aan de grens gestaan voor alles in orde was. Het ging ook om WA verzekeringen voor de auto’s. Er moet ook heel wat betaald worden, maar gelukkig is het voor elkaar gekomen. De kinderen hielden zich voortreffelijk. In Jordanië direct gevraagd naar de weg en de eerste, die Jan Willem vroeg heeft ons niet alleen naar Aqaba gebracht, maar ook naar het hotel. Deze vriendelijke mijnheer reed voor. Geweldig, zo waren we toch nog tegen elven binnen. De kinderen snel in bed. Het avondeten hebben we maar overgeslagen. Wel hebben de mannen een biertje genomen, ik vroeg om een glas wijn, maar kreeg een hele fles, erg lekker. Alice heeft me geholpen met opdrinken en Wim heeft de rest naar binnen gewerkt. ‘t Was wel een duur rondje 25 dinar ong. 75 gulden, maar ja, dat hoort erbij..

1 mei. Vanmorgen op tijd opgestaan, gedoucht en ontbeten en toen naar het strand van de Golf van Aqaba. Het was wel komisch hoor, ben je in Jordanië zwemmen de dames in habaja en een hoofddoek op hun hoofd, schitterend! Toen ingepakt, afgerekend met twee TC van Am.Expr.. Via de koningsweg naar Petra. Prachtige tocht , heel mooi. We zitten nu in het Sun Set hotel in Petra voor 2 nachten. Morgen even proberen contact met Nederland te krijgen. Morgenvroeg gaan we de Oude Stad Petra bekijken. We hebben heerlijk gelucht, pas om 4 uur, dus beschouwen we het als een warme maaltijd. Daarna zijn we Petra ingegaan en hebben bij de ingang van Wade Musa gekeken. Het ziet er allemaal erg spannend uit en we zijn natuurlijk reuze benieuwd. Daarna hebben pappa en ik boodschappen gedaan en Jan Willem en Alice de kinderen in bad en in bed. Nog even nagepraat op onze kamer.

2 mei. Vanochtend op tijd opgestaan en ontbeten en toen waren Jan Willem en Alice de autosleutels kwijt. Dat was dus zoeken, maar ze zijn weer terecht en toen naar Wadi Musa. Je kunt in totaal 25 punten aandoen. Wij zijn tot 9 gekomen. Anders werd het te lang voor de kinderen. Maar wat we gezien hebben was overweldigend mooi. Roze rotsen met allerlei aardkleuren en grijze rotsen tot donkerblauw, heel bijzonder. De Siq kloof is alleen al een bezoek waard vind ik. En dan al die paarden, waarop je kunt rijden of je kunt laten rijden. Ook de afbeeldingen in de rotsen, onvoorstelbaar. Al-kasnek was ook heel apart. We hebben tegenover het theater iets gedronken. We zaten op hele lage krukjes in een ruimte in de rotsen, heerlijk koel. Al met al een heel bijzondere ervaring. Om ongeveer half drie waren we weer op de verharde weg en omdat Rein zo goed had gelopen kregen we alle zes een heerlijk ijsje.

Toen terug naar het hotel, wat opgeknapt (douchen) en daarna warm gegeten, het was inmiddels 5 uur. De kinderen hebben wat gespeeld en daarna hebben we nog wat boodschappen gedaan. Koffiegedronken met z’n vieren en de reis voor morgen uitgestippeld. Geprobeerd verbinding met Nederland te krijgen zowel door Alice als door mij, niet gelukt. Alice had het gisteren en eergisteren ook al geprobeerd.

3 mei. Vanmorgen na een goed ontbijt vertrokken richting klein Petra. Hier kun je iets dergelijks bekijken als in Petra, alleen veel kleiner, ook de Siq (toegangsweg) is veel smaller en kleiner.. De kleuren van de rotsen zijn ook veel saaier, maar de ruimten daarentegen veel groter. Een jongen wilde onze gids zijn en de entree was gratis, heel wat anders dan in Petra, daar moesten 20 dinar 960 gulden) p.p. betalen. Over een aantal jaren zal dit ook wel een betalend bezoek worden. Het was echt heel leuk, vooral door de verhalen van de jongen. Hij heeft natuurlijk een flinke fooi gehad. Daarna zijn we richting Sjobat gereden en hebben een oud kruisvaarderskasteel bezocht. Via de koningsweg zijn we naar Kerak gereden. Oh ja , bij het bezoek aan het kasteel hebben we vriendelijke mensen ontmoet. Ze vertelden ons van alles. Een man verkocht z.g. antieke munten, armbanden etc. We werden in de tent geroepen en kregen thee aangeboden, lekker! We hebben gezellig gepraat. Ook de mensen, die een gastenboek bijhouden, vroegen van alles en vertelden ook het een en ander. We zitten nu in Kerak op een eenvoudige hotelkamer, maar enfin we kunnen slapen en dat is het voornaamste. We zijn nog even met z’n allen de stad in geweest om iets te eten. Voor 18 dinar incl. fooi waren we klaar, nou dat was niet veel. Daarna nog even de stad in voor bier en melk en fris en fruit. Het bier lukte niet, zo’n luguber buurtje en ik vertrouwde het niet helemaal. Wim boos, maar dan doet hij maar even zonder. Morgen zien we verder.

4 mei. Vanmorgen na een summier ontbijt zijn Wim en Jan Willem eerst naar de bank geweest om 2 TC te wisselen. Ze kregen er 135.60 JD voor dus 7 meer dan in het eerste hotel. Daarna heeft Wim afgerekend en zijn we richting Aman gereden. Het was de bedoeling langs de Dode Zee te rijden, maar dat lukte niet. Dus eerst naar Magade en toen naar de berg Nebo, waar God Mozes het beloofde land liet zien. Na wat gedronken te hebben in een aardig restaurantje proberen we opnieuw de toegang tot de Dode Zee te vinden. Uiteindelijk lukte dit na een spectaculaire tocht door de bergen met allemaal bochten. We kwamen bij het restaurant aan, waar de douches zijn en de toegang voor 2.5 dinar p.p. konden we naar binnen en de kinderen waren vrij. Nou, dat was een belevenis hoor, je dreef echt en als je op je hurken ging zitten dreef je zo naar boven. We zijn er een poosje in gebleven, heerlijk.. Daarna gedoucht en gedoucht en gedoucht om het zout kwijt te raken. Daarna verder gereden naar Aman. We hebben nog een zakje Dode Zee zout voor Ove gekocht. We zitten nu in het Razanhotel en proberen koffie te zetten, maar dat lukt niet ondanks ons stekkertje. Het Razanhotel ligt in de derde circle. Aman is een immens grote stad. Straks gaan we wat eten. Nogmaals geprobeerd

koffie te zetten en ditmaal lukte het wel. De truc is de beide losse deeltjes gelijk erin te steken. We hebben dus koffie gezet en lekker opgedronken bij Jan Willem en Alice, die een prachtig uitzicht hebben over de circle (rontonde). Rein vond het prachtig en genoot van alle auto’s die er reden. Nadat de kinderen naar bed gebracht waren zijn we met z’n vieren iets gaan eten. Wim kreeg eerst niets (de ober was het vergeten, overkwam de juiste) en hoefde toen ineens niets meer, heb het even gemeld, wat hij wilde was er niet, toen iets anders besteld, pisnijdig was die man, maar ja hij had ook een fles bier op en dat in een lege maag, dan wordt je dwars. Alice en ik hadden een flesje wijn, 3 x pepersteak en 1 x pizza (veg.)Daarna snel naar bed gegaan.

5 mei. Vanmorgen koffie gezet, ontbeten, boodschappen gedaan en toen weer in de auto. Direct bij de start waren we Jan Willem en Alice kwijt. We zijn de weg afgereden en toen terug naar de derde circle. Door de walkietalkies kregen we weer contact en begrepen we dat Jan Willem en Alice bij de derde circle stonden. Wel fijn hoor, dat je elkaar kunt oproepen. Het heeft ongeveer een uur geduurd voordat we de stad Aman uit waren, zo ontzettend groot en zo druk. Ons volgend doel was Jerasz. Wij wilden graag het oude Jerasz bekijken, maar dat had wat voeten in de aarde .Overal liepen we vast, toch was het heel leuk in de stad zelf, er was zoveel bedrijvigheid en handel op straat. Zo levendig en kleurig. Saudi en Jordanië is toch een heel groot verschil, zo doods en levenloos Saudi is zo levendig en vol bedrijvigheid is Jordanië. Echt een groot verschil. Ook krijgen we de idee, dat de vrouw hier niet zo’n afstandelijke positie heeft als in Saudi. Het oude gedeelte van Jerasz was erg mooi. Het forum, de Romeinse straat en het theater waren bijzonder goed de eeuwen doorgekomen. Men zegt, dat dit gedeelte dateert uit de 2e eeuw na Christus. Bijzonder gaaf en compleet hoor. Daarna hebben we gepicknickt en nu staan we aan de grens om het mooie bedrijvige Jordanië te verlaten. We hopen, dat het niet weer drie uur duurt, maar we rekenen op het ergste. Het is nu half drie. Om half zes was alles geregeld en waren we door de Jordaanse en Syrische douane. Jan Willem had een papier minder gekregen in Aqaba en dat scheelde ons een uur, maar enfin alles is goed gekomen en nu op weg naar Damascus. Het landschap doet ons aan Friesland denken, groen en vlak. De armoede lijkt ons groter dan in Jordanië. Vooral aan het begin van een stad heb je echte sloppenwijken, ondanks dat lijkt het toch gezellig, iedereen is buiten, kinderen en ouderen hangen wat rond, kletsen en de jeugd speelt zo als overal ter wereld. Toen we Damascus binnenreden schrokken we wel, wat een oude troep. We dachten, dat het verkeer in Aman erg was, maar dit was vreselijk druk, toeterend, links en rechts inhalend baant men zich een een weg en de brutaalsten winnen. We zijn naar het centrum gereden tegen de benedenstad aan. We konden echter geen hotel vinden en zagen we al iets dan was het aan de andere kant van de weg. Voor de kinderen werd het ook steeds later. We hebben een taxichauffeur gevraagd of hij ons naar een hotel wilde brengen. Hij kende maar 2 en reed ons er naar toe. We raakten hem echter kwijt in de chaos, zijn bij het ene hotel gaan staan en dachten misschien vindt hij ons, dat is niet gelukt. Pech voor hem, want nu konden we hem niet betalen. De twee hotels waren erg duur 150 US DLR voor een 2 persoonskamer zonder ontbijt. Wij vonden dit te gek, we moesten ook nog eten al met al een twee pers.kamer + een 3 pers.kamer met ontbijt zou ons op duizend gulden zijn gekomen. Wim en ik wilden liever iets anders proberen. Het eerste het beste hotel lukte, niet al te schoon, maar warm water etc. 49 en 59 dlr., dat was toch beter vonden wij. ‘s Avonds met z’n vieren gegeten, kip met frites en salade, drie soorten humus en brood vooraf, wat water en frisdrank erbij, samen voor 50 gulden. ‘s Morgens lekker ontbeten. En toen op weg naar Homs. Damascus vonden we niet zo leuk, zo druk, zo stoffig, zo’n gekkenhuis , het verkeer, voetgangers die zo de straat oplopen en in de buitenwijken schapen op de snelweg, een man te paard met een kind voor hem steekt zo de snelweg over. Onvoorstelbaar. Wel heel veel politie, maar in onze ogen regelden ze niet veel. Dus dat was Damascus. Misschien moet je er wat langer zijn en te voet de stad bekijken, dan zal er vast heel veel moois te zien zijn.

6 mei. Op tijd vertrokken richting Homs, het was alleen even moeilijk om de juiste weg te vinden. Eerst even getankt en daarna richting Aleppo. In Homs aangekomen hebben we eerst een hotel gezocht. Het werd het Homs Grand Hotel. Twee mooie kamers met schitterende badkamers, echt gezellig. We hebben eerst een kop koffie gedronken en zijn toen gaan lunchen. Daarna naar Krak Les Chevalliers, een bekend kasteel. Het duurde even, voordat we het gevonden hadden, maar het was de moeite waard. Prachtig was het. Jan Willem heeft voor Rein nog een tamtam gekocht, leuk hoor. Toen terug naar Homs, boodschappen gedaan voor 25 gulden, we hadden heel wat. Kunnen we morgen direct weg. We kunnen koffie zetten, we hebben brood en melk. Prettig. Jan Willem en Alice brengen de kinderen op bed en dan kunnen we misschien zo een broodje eten. We zijn nu alweer een week op weg en wij zijn al 3 en een halve week van huis. Wij zijn nog even in het restaurant geweest om iets te eten. Jan Willem spaghetti, Alice piza, Wim croque monsieur en ik een omelet, mannen bier ,dames sinaasappelsap. We waren 900 sp kwijt incl. 100 fooi. Daarna snel naar bed, ik heb nog even gedoucht.

7 mei. Vanmorgen koffie gezet, opgeruimd, gepakt etc. Toen ontbeten. Voor 4x continental ontbijt + 2 x cornflakes, 5 x jus + 2x melk waren we 1375 SP kwijt, maar we hadden het niet contant, dus op de rekening. En wat zien we plotseling kostte het hele ontbijt 1656 SP, dat was echte nep. De kamers wilden ze eerst ook 30 SP meer voor hebben. We hebben maar betaald en zijn nu op weg naar de waterwielen in Hama. In Hama bij de rivier zagen we al gauw een prachtig park met dieren en verlichting, fonteinen etc. We hebben geparkeerd en zijn naar de waterwielen gelopen, echt fantastisch. Het stadje zelf deed ook heel gezellig aan. We hebben een tochtje over de Orontesrivier gemaakt om nog andere waterwielen te bekijken. Onderweg zagen we nog een aantal schildpadden aan de oever van de rivier. Ook zagen we een speeltuintje. We besloten om met de kinderen daar naar toe te gaan en dan meteen te lunchen. Het begon inmiddels een beetje te spetteren. Daarna richting Aleppo gereden. Om ongeveer drie uur waren we er en toen zoeken om een hotel. Dat viel niet mee. Na 1 ½ uur heeft een taxichauffeur ons naar het Baronhotel gebracht. Onderweg hebben we van alles gezien. Platte daken, waarop gestapeld allemaal spullen, die ze verkochten. Een straatje met alleen maar fietsmakers, een met autoslopers, ja wat niet al. In de stad zelf een chaos met toeterende chauffeurs. Een ezel zwaar bepakt en de eigenaar zat er zelf ook nog op, hij stak doodgemoedereerd de weg over. Ook voetgangers steken zo maar over. Ongelooflijk, je moet hier als automobilist ogen van voren en achteren hebben. We zitten nu in het Baronhotel, waar allerlei beroemdheden zoals Lindberg, Roosevelt, Agathe Christi en vele anderen hebben gelogeerd. Het hotel zelf is vergane glorie, alhoewel de sfeer en de entourage goed is. Men moest alleen een paar miljoen investeren. We hebben in een restaurantje om de hoek gegeten. Toen Jan Willem en Alice de kinderen in bed hadden hebben we nog iets gedronken in de pub. Morgen hebben we weer een grensovergang, maar dat moet wel lukken.

8 mei. Slecht geslapen, om drie uur sliep ik nog niet, ondanks een rood wijntje, dat ik gisteravond had gedronken. Op tijd opgestaan. De badkamer was bezet, dus na een half uur kon ik plassen, maar de badkamer zelf was niet te gebruiken, allemaal water. Gelukkig hadden we op de kamer een wastafel en konden we ons wassen. Het ontbijt was prima, twee witte bolletjes, een ei, kaas en jam. Toen de bagage inladen. Nog even een foto gemaakt van het Baronhotel. We hebben ook nog gezien, waar Agathe Christi geslapen heeft. Ondanks ongemakken toch wel sfeervol en bijzonder, dat we daar geslapen hebben. Jammer, dat men zoiets niet restaureert. Na veel zoeken en vragen zijn we Aleppo uitgereden op weg naar de grens. Daar staan we nu vanaf 11 uur en we zijn nu bij de politie. Het is weer een hele toestand, maar het vervelendste is , dat het behoorlijk regent. Het lijkt Nederland wel. Alleen de temperatuur is aangenaam, maar voor de kinderen is het stom vervelend. We moeten maar afwachten. Om ongeveer 2 uur reden we Turkije binnen al met al was het toch nog weer vlug gegaan. Alice en ik hebben wat brood klaargemaakt en dat hebben we onderweg opgegeten. Wat een verschil met Syrië is Turkije. Voor zover we het kunnen bekijken is het schoner en het verkeer is beter geregeld, betere borden etc. Kortom na Syrië doet Turkije al een beetje Westers aan. We zijn tot Adana gekomen en hebben toen een hotel gezocht. Sedef Oteli, ziet er netjes uit. We hebben met z’n zesse4n gegeten voor 64 gulden en het was goed. Daarna zijn we naar de kamers gegaan. Alice heeft 26 onderbroeken gewassen en ik heb koffie en thee gezet. We hebben bepraat wat we morgen zullen gaan doen. De grotwoningen etc. Het is inmiddels kwart voor elf en we liggen er al in. We zien wel wat morgen ons gaat brengen

9 mei. Vanmorgen opgestaan, gedoucht, koffie gezet en gepakt. Toen ontbeten, prima. Jan Willem heeft gepind 50.000.000 lire. Het hotel hebben we met TC betaald. We hebben boodschappen gedaan en we zijn nu op weg naar Uluksia om grotwoningen te bekijken. Onderweg geluncht en getankt. Het valt ons op, dat evenals in Syrië ook in Turkije de ezel veelal als lastdier en als rijdier wordt gebruikt. Ook dragen veel vrouwen en ook jongens de spullen, die ze gekocht hebben of nog moeten verkopen op hun hoofd dragen. Turkije is wel heel erg mooi. De eerste sneeuw hebben we ook al gezien, dus we rijden momenteel door het hooggebergte. Leuke wilde beekjes en prachtige bomen en gewassen aan de kant van de wegen. Na een poosje komen we weer op de grote weg, die we volgden tot we bij de richtingaanwijzers kwamen , die naar Urgrup wees, dat was ons einddoel. Onderweg trof ons een vreselijk onweer , harde regenbuien, desondanks zagen we toch al enkele grotwoningen, waar deze omgeving om bekend staat. We kwamen om ongeveer 5 uur aan in Urgrup.

Het tweede hotel, wat we probeerden was raak. Allebei een eenvoudige kamer, maar wel schoon en netjes. Twee kamer voor 60 US Dlr + ontbijt, dus een koopje deze keer. De mannen zijn gaan tanken na de koffie en Alice en ik en de kinderen hebben inkopen gedaan. Vanavond even proberen om met Nederland te bellen, dat is gelukt, ik heb collect call gebeld met Rita, alles is goed ook met Lammert. Morgen zien we verder.

10 mei.Toen we van morgen brood kochten, ontmoetten we een oudere man. Hij had twee jaar in Duitsland gewerkt en was nu de eigenaar van de bakkerij, leuk was dat.

10 mei. Vandaag is het moederdag, maar Alice en ik waren al vroeg op. We wilden n.l. op tijd weg om de grotwoningen te bekijken. Nou, dat was zeer de moeite waard. We hebben heel veel gezien. We zijn nu op weg naar Ankara Urgup ontvangt veel toeristen en wetenschapsmensen vanwege de grotwoningen, die zijn wel heel apart. Halverwege Ankara hebben we koffiegedronken en nog weer twee uur later hebben we geluncht. Tijdens de lunch bespreken we het een en ander. Het is nog vroeg en we kunnen wel wat verder rijden dan Ankara, wat oorspronkelijk ons doel zou zijn. We besluiten nu om tot Bolu te rijden. Via de snelweg waren we er zo en dat scheelt ons morgen, want dan willen we naar Istanboel. We hebben in het gezellige plaatsje Bolu wat boodschappen gedaan. Jan Willem heeft 100 US dlr gewisseld. Pinnen lukte niet en TC wilde het hotel ook niet wisselen. We hebben gegeten in Kebap 14, wel lekker maar weinig. De mannen hadden niet genoeg en hebben nog een toetje genomen. ‘s Avonds gezellig met z’n vieren in de lounge gezeten, lekker wijntje, heerlijk ontspannen.

11 mei. Vanmorgen om half negen uit Bolu vertrokken richting Istanbul. Jan Willem had eerst nog even gepind. Het eerste gedeelte was geen autobaan en bovendien was het hartstikke mistig. Na 10 km ging het beter en konden we op de autobaan op weg naar Istanbul. Tegen elven waren we bij de brug over de Bosporus, schitterend gezicht. Het was de bedoeling door te rijden tot de andere kant van Istanbul met het oog op morgen. Helaas we raakten de weg kwijt en besloten naar het vliegveld te rijden. Daar ontmoetten we een aardige man (soort runner), werkt bij de belastingen en helpt buitenlanders in z’n vrije tijd tegen betaling om een hotel te vinden en eventueel de stad te laten zien etc. Wij hebben dankbaar gebruik van hem gemaakt. Hij heeft ons een hotel gewezen in het oude deel van Istanboel. We hebben de moskee Sofia gezien en zijn in de moskee Sultana geweest. Dus runner prima!! Nadat we aangekomen waren in het hotel, hebben we in het restaurant iets gegeten. We hadden een prachtig uitzicht over de stad en het water ( De gouden houn?) gelof ik. Werkelijk fantastisch. Daarna zijn we op stap gegaan. Met de taxi zijn we teruggekomen. We waren allen doodmoe van het sjouwen. Nog koffie gedronken en later een wijntje. O, ja we hebben nog een hoedje voor Bernard gekocht. Ik heb nog vergeten te vertellen, dat we over de hangbrug van de Bosporus zijn gereden. Heb al vermeld, dat we in de Sultana moskee zijn geweest, we moesten wel de schoenen uitdoen. De Sofiamoskee was gesloten i.v.m. werkzaamheden, dus alleen de buitenkant. Staan allebei in het oude gedeelte van Istanbul.

12 mei. Vanmorgen vroeg uit de veren. We zijn van plan vandaag naar Griekenland te rijden. Het heeft ons minstens een uur gekost om de stad uit te komen. Aman en Damascus waren druk, maar deze stad met z’n 7 miljoen inwoners, maakt dat het verkeer een grote drukke chaos is. Vandaag hebben we voor het eerst pech. Jan Willem heeft een lekke band, op zich niet zo erg, maar op de snelweg in stromende regen echt niet leuk De mannen proberen het te klaren (Tessaloniki wordt niets vandaag). Toch ging het bandverwisselen snel. Aan de andere kant van de weg konden we de band laten plakken voor de enorme prijs van vier gulden. Dus dat was allemaal gauw geklaard. Toen op weg naar de grens, maar eerst zijn we even gestopt en heben iets gegeten. Alice en ik bestelden pilav, maar dat stelde niets voor, droge rijst, dat was balen. Toen weer in de auto, het weer was nog steeds pet. Om kwart voor vier waren we bij de grens, dat verliep voorspoedig deze keer. Na drie kwartier waren we beide grenzen gepasseerd einddoel werd Alexandroupolis.

We bekijken hoe we morgen verder willen gaan. Jan Willem en ik hebben nog een hele discussie gehad. Vroeger hadden we dat ook regelmatig. Goed geslapen en op naar de volgende plaats.

13 mei. Om half elf vertrokken, nadat we hadden ontbeten, getankt en de auto laten wassen. Dat was geen overbodige luxe, want de auto’s zagen er vreselijk uit. We zijn nu op weg naar Tessoloniki. In de stad Kavale verreden we ons, maar na even zoeken zaten we weer op de juiste weg. Onderweg vonden we een aardige zaak, waar de kinderen konden spelen en daar hebben we met z’n allen warm gegeten, we zaten heerlijk buiten. Het weer is hier heerlijk. Heel wat beter dan in Turkije. Onderweg zagen we nog hoe een auto over de kop sloeg, wij waren net gepasseerd. Waarschijnlijk was een voetganger de oorzaak. Gelukkig geen gewonden. We zijn Tesseloniki voorbij gereden en gestopt in Katerine. We zitten nu in het Parkhotel, een hotel dicht bij de snelweg, eenvoudig maar we hebben wel een balkon en zitten nu heerlijk buiten. Het is nu 20.45 uur. We drinken nog wat en gaan dan op bed.

14 mei. Na het ontbijt hebben we getankt en om half tien reden we de stad uit richting Larisa. We schieten lekker op. In Larisa rijden we richting Trikola, na een poosje beginnen de bergen en na Trikola wordt het menens. We rijden 40 km per uur, sneller kan echt niet. Het is hier wel bijzonder mooi. In de buurt van Trigona eten we een hapje. Heerlijk buiten. Het zat er mooi en het eten was heerlijk. Ik had slouvaki. We zijn nu bijna in Joanissa en dan moeten we nog naar Igominitsa. Ik denk niet , dat we het halen, enfin we zien wel. Onder het eten hebben de kinderen genoten van de houten dierenfiguren die overal in de tuin stonden. Ze dachten eerst, dat ze echt waren. Onderweg nog een keer koffiegedronken. Om half zes waren we in Igominitsa. Prachtig op tijd, na een bijzonder mooie tocht door de bergen en door allerlei kleine dorpjes. Igominitsa is een enig havenplaatsje en we hebben een hotel kunnen vinden aan de Boulevard vlak bij de vertrekplaats van de boten. Jan Willem heeft geïnformeerd naar de vertrektijden etc. In eerste instantie wilden we een dagboot nemen naar Brindisi, maar dat werd ons aan alle kanten afgeraden met het oog op de aanwezigheid van veel Albanezen en andere mensen, die je auto openbreken en de boel meenemen. Ook al zet je alles in het hotel, de auto kunnen ze evengoed openbreken en dat is heel vervelend. Dus geen Brindisi. Wim en Jan Willem zijn nu bezig een nachtvaart te regelen naar Bari voor morgenavond en dan blijven we morgen een dagje hier. Ook wel lekker zo’n lui dagje. Het is hier toch erg gezellig.

15 mei. Vanmorgen kalm aan gedaan. We zitten heerlijk op ons balkon koffie te drinken. Zo meteen gaan we weg en vanavond om half negen op de boot naar Bari, daar zijn we dan morgenochtend 10 uur ongeveer. We zijn met de kinderen naar de speeltuin geweest en hebben daarna op een terrasje heerlijk gegeten. Ik had mousaki, heerlijk. Daarna zijn we nog een eindje wezen rijden langs de kust. Griekenland is erg mooi. Nog wat inkopen gedaan, onze tickets opgehaald voor de boot. Al met al een ontspannende dag. Voor we aan boord gingen hebben we nog een sandwich gegeten. We zitten nu in onze hut en Alice brengt de kinderen op bed. We zijn tot half tien buiten aan boord geweest om de boot te zien uitvaren. Ook leuk voor Rein. We wachten nu , tot de kinderen slapen en drinken dan nog wat. 16 mei. Heerlijk geslapen aan boord van de Athene. Rustig aan gedaan en nog even naar buiten gekeken naar de dolfijnen, maar niets gezien. Aan boord ontbeten en TC gewisseld tegen It.lires. Het ontschepen ging snel. Er waren maar weinig mensen aan boord. We zitten nu in de auto naar Pascare. Maar eens kijken hoe ver we komen. We zijn nu op het strand van Pascare en luieren wat. We hebben net iets gegeten. Vis, dat van Wim en mij was wel aardig, maar dat van Jan Willem en Alice stelde niet veel voor. We weten nog niet of we doorgaan of hier blijven. We zien wel. Voor dat beetje vis met wat cola betaalden we 125 gulden, dus dat was niet mis. We hebben vanmiddag op het strand doorgebracht. Prachtig zand en een gezellige branding, Het zeewater is nog te koud.. Daarna hebben we een plekje voor de auto gezocht en een hotelletje. We zitten aan de Boulevard in een keurige kamer. Koffie gezet en wat pizabroodjes gehaald. Er is n.l. geen restaurant bij het hotel en s’ avonds weggaan kan niet om de kinderen. Dus lekker op het balkon met koffie en thee, heerlijk. Toen plan de campagne gemaakt. Wat doen we verder. We hebben besloten morgenochtend even naar het strand en dan verder rijden richting Oostenrijk. Zoals het nu staat verwachten we vrijdag a.s. thuis te zijn. We hebben ook nog met Rita gebeld. Gelukkig is alles goed en van Lammert vanuit Amerika “geen bericht, goed bericht”. Het zuidelijk deel van Italië hebben we zoveel mogelijk langs de kust gereden. Het land was hoofdzakelijk bebouwd met druivenranken en olijfbomen. Erg vlak, maar de zee is erg mooi, alhoewel in Griekenland is dat ook prachtig met al die doorkijkjes tussen de rotsen. Het strand is hier wel bijzonder mooi, tenminste in Pescara.

17 mei. Het is nu 9 uur en we hebben nog respons van de andere kamer. Wij zijn klaar om te ontbijten en naar het strand te gaan. We wachten af. Om 9 uur gingen we met z’n allen ontbijten croissants en cake met thee en cappuccino. We hebben overlegd wat te doen. Het weer is mooi, dus eerst naar het strand. Heerlijk 1 ½ uur aan het strand geweest. Wat brood gehaald en samen met de koffie gegeten. Toen in de auto. Eerst moest Jan Willem pinnen. Toen hebben we getankt en ook de tol kon met de creditcard betaald worden, dus dat was fijn. Op de autobaan richting Bologne. Het ging allemaal snel en nadat we nog een keer gestopt hadden waren we om half vijf in Bologna. Het eerste hotel leek goed. Toch hebben we nog even Holliday Inn geprobeerd en zijn in de stad wezen kijken, maar die leken ons toch niet zo goed met het oog op onze auto’s. Het blijkt, dat een stuk of zes hotels w.o. dat van ons, Holliday Inn en nog een paar tot de Golden Group behoren. Wat duur, maar we denken eerder thuis te zijn en dit is veiliger dan in de stad. Het blijft Italië.

18 mei. Het is vandaag maandag en we hebben gisteravond heerlijk gegeten. Echt lekker. Goed geslapen en na een werkelijk prima ontbijt staan we nu in de startblokken om te vertrekken Ons doel is Duitsland en dan morgen naar Arnold en Grietje in Neurenberg en vandaar naar The Netherlands. Zoals het nu lijkt denken we donderdag thuis te zijn. Dan zijn we ongeveer 6 weken weg geweest. We hebben een prachtige tocht door Noord Italië gehad. Vooral het gedeelte Zuid Tirol is erg mooi. De grens passeren was een fluitje van een cent. Toen door Oostenrijk richting Duitsland en momenteel zitten we in Duitsland in Mittenwald. We zitten nu in ons hotel, maar het is gewoon een appartement. Woonkamers, slaapkamers, keuken en badkamer. Ziet er prima uit en dat voor 200 gulden samen Het ontbijt hoort erbij, maar is op een andere plaats. Ja nu zit onze reis er bijna op. We hopen, dat we veilig thuis komen.

19 mei. Het is nu acht uur en we wachten op de rest. Straks ontbijten en dan naar Arnold en Grietje in Neurenberg. Gisteravond heb ik nog even gepind en Alice had nog 125 DM dus we zien wel hoever we komen Na een heerlijk ontbijt weer op weg. Na een voorspoedige reis op de Duitse autobaan waren we om 2uur bij Arnold en Grietje, waar we bijzonder gastvrij worden ontvangen. Zij bewonen een mooi groot huis met een zee van ruimte. We kregen meteen heerlijke koffie en lekkere broodjes met worstjes. Daarna zijn de dames met de kinderen naar het kindercircus geweest, echt leuk en de mannen hebben eenkijkje genomen in Neurenberg. ‘s Avonds lekker gegeten, schnitzel, verse salade en gekookte aardappelen en yoghurt toe, heerlijk. Na het eten gezellig bij elkaar gezeten en gepraat.

20 mei. Goed geslapen. Vanmorgen stonden de verse broodjes alweer klaar samen met de thee en de koffie. Ook kregen we een lunchpakket meet, geweldig. We rijden nu op de autobaan naar wurzberg. Onderweg hebben we warm gegeten en toen begon de ellende., eerst een behoorlijke file, dit kostte ons ongeveer een uur. Toch verder richting Osnabruck. We reden op een of andere manier verkeerd, langs een Bundesstrasse en dat duurde vreselijk lang. We schoten niet op. 25 km voor Osnabruck hebben we een hotelletje genomen en daar zitten we nu. Het brood, dat we meegekregen hebben is opgegeten en we zitten nu aan een drankje. Het is trouwens fris. Het is de eerste keer, dat ik een trui aanheb. Morgen op de namiddag hopen we thuis te zijn en dan komt er een eind aan deze bijzondere trip.

21 mei. Na het ontbijt vertrokken. Bij de grens is Alice achter het stuur gekropen omdat Wim in Nederland niet mag rijden in een auto met een Arabisch kenteken. We hebben nog een keer gestopt onderweg en zijn toen naar Leeuwarden gereden, waar Alice haar moeder vol spanning naar ons uitzag. Zo is er een einde gekomen aan de reis en we zijn dankbaar, dat alles zo goed is verlopen..