Op instructables zag ik een solartracker. Deze werkt met vier lichtgevoelige cellen. Leuk project. Toepasbaar als je bewegende zonnepanelen wil instellen. Maar ik dacht dat het ook met 1 lichtgevoelige cel zou moeten lukken. En dat lukt.
Constructie
De mechanica heb ik simpel gehouden. Het is tenslotte een nutteloos project alleen voor de fun. Klein blokje hout (MDF of wat je hebt liggen) een lijmpistool (hotglue) en 2 servo’s aan elkaar plakken. De foto’s zeggen genoeg.
Aan de bovenste servo is dwars een stukje dun (1mm of zo) triplex gelijmd (2x2cm) met een gaatje (ongeveer 5mm doorsnede). Mag ook een stukje plastic zijn. De lichtgevoelige cel (LDR) is er onder geplakt met een stukje zwart textiel tape. Door het gaatje wordt het zonlicht gemeten.
Bovenop het triplex is een papieren kokertje gelijmd. Donker van onderen en langzaam lichter naar boven, op inktjetprinter geprint.
In de papieren koker zit nog een stukje PVC buis met gaatjes. Dat komt van een eerder experiment en kan ook weggelaten worden. Je kan de PVC-buis op de video nog zien.
Electronica
De servos worden rechtstreeks door de Arduino Uno aangestuurd. Zorg wel voor een externe voeding want meestal trekt de USB van de computer dit niet. Ik heb daar ongelooflijk mee lopen klooien. Bij stroomgebrek krijg je hele onverwachte resultaten en snap je er niets meer van. De LDR staat in serie met een weerstand (10K) en is aangesloten op 1 van de analoge ingangen van de Arduino. Op de video zie je ook een kastje met knoppen staan. Dat is mijn universele kastje voor Arduino experimenten met een 5v voeding, knoppen en potmeters. Ik gebruik alleen de 5 volt voeding. Je ziet nog 2 weerstanden. Ook dat zijn experimenten. Je moet even kijken hoe lichtgevoelig je cel is. En hoe licht het buiten is. Je zou de weerstand ook door een potmeter kunnen vervangen om alles instelbaar te maken.
De werking
De solartracker maakt eerst een scan verticaal en onthoudt de positie met het meeste licht en draait daar naartoe. Daarna een horizontale scan en draait weer naar het meeste licht. Vervolgens laat het programma en de arduino de buis horizontaal en vertikaal steeds een beetje bewegen. Op de video zie je dat als zenuwachtige kleine bewegingen. Als het licht is toe genomen blijft de buis in de nieuwe positie. Anders keert hij terug naar de oude positie. Dat is het principe. Het filmpje laat zien hoe dat in de praktijk werkt. Het programma kan zou nog verder kunnen worden geoptimaliseerd met goede hysteresis enzo maar dat ging mij te ver.